کنگان من ای نوبهار گل سرخ

سرسبزبمان به روزگار گل سرخ

هرکوه تواز رنگ شقایق گلرنگ

هرباغ توداغ درکنار گل سرخ

ازنامه اگر لاک بگیری نام مرا

بس نامه چنان اهوی چالاک بگیری

برمن اگرآن ابروی رحمت نگشائی

صدابربهارخس وخاشاک بگیری

ای دوست!دریغ است که ازباغ تماشا

آن قامت چون سرو طربناک بگیری

ماناکه من وعشق به دور توبگردیم

بادا که ازاین باده بسی تاک بگیری

هرگزبه کسی غیرمنت عشق مبادا

هرگز!مگرمقدرت ادارک بگیری

برهیچ ابن کس دیگرچه امیدی ست

بامن بنشین تانفس ژاک بگیری

فریب دو جهان را         

به من داد دل تو

کبوتروشاهین

من ساده دل تو

قضاوقدرافتاد

به پای توکه بنشین

شگفتا که نه بنداست

نه آزاده دل تو

اگرمیل توباشد

ددراین جبه نگنجد

گره درگره من

که نگشاده دل تو

صدامیزندت عشق

به این روشنی امروز

توگفتی که ننوشد

ازاین باده دل تو؟

اگرگردن مارا

تبرهم نزندهیچ

چه مهرغلطی زد

به سجاده دل تو

تقدیم به مادرخوب ومهربانم

مادرخوبم

اگرمی بینی زنده ام

نفس میکشم

تنها به خاطروجودتواست

اگرمی بینی شادم

خندانم با وجوداینکه اینهمه غصه در دل دارم

تنها به امید بودن توست

اگرمی بینی آرامم بی تابم سربه زیرم ساکت وگوشه گیرم

فقط بخاطر عشقی است که اطزسوی تودردلم نشسته است

اگردیدی گریانم خسته ام شکسته ام ژریشانم بدان بدجور دلم هوای توکرده است

ودلم دیگر طالقت دوری تورا ندارد

اگردیدی نیستم نه صدایی نه خبری ازمن نیست بدان

ازدوری تو مرداه ام